Isang Punongkahoy

Ni: Jose Corazon de Jesus

I.
Kung tatanawin mo sa malayong pook,
Ako'y tila isang nakadipang krus;
Sa napakatagal na pagkakaluhod,
Parang hinahagkan ang paa ng Diyos.
II.
Organong sa loob ng isang simbahan
Ay nananalangin sa kapighatian,
Habang ang kandila ng sariling buhay,
Magdamag na tanod sa aking libingan...
III.
Sa aking paanan ay may isang batis,
Maghapo't magdamag na nagtutumangis;
Sa mga sanga ko ay nangakasabit
Ang pugad ng mga ibon ng pag-ibig.
IV.
Sa kinislap-kislap ng batis na iyan,
asa mo ri'y agos ng luhang nunukal;
at tsaka buwang tila nagdarasal,
Ako'y binabati ng ngiting malamlam!
V.
Ang mga kampana sa tuwing orasyon,
Nagpapahiwatig sa akin ng taghoy;
Ibon sa sanga ko'y may tabing ng dahon,
Batis sa paa ko'y may luha nang daloy.
VI.
Ngunit tingnan niyo ang aking narating,
Natuyo, namatay sa sariling aliw;
Naging krus ako ng magsuyong laing
At bantay sa hukay sa gitna ng dilim.
VII.
Wala na, ang gabi ay lambong na luksa,
Panakip sa aking namumutlang mukha;
kahoy na nabuwal sa pagkakahiga,
Ni ibon ni tao'y hindi na matuwa!

 

 

Pagsusuring basa: Isang Punongkahoy ni Jose Corazon de Jesus A. Pagkilalasa may akda: Si Jose Corazon de Jesus o mas kilalang “Huseng Batute” ay ipinanganak noong Nobyembre 22, 1896 sa Sta. Cruz, Maynila at pangalawa siya sa tatlong anak nina Dr. Vicente de Jesus at Susana Pangalinan. Ang unang tulang ginawa niya ay Pangungulila noong 17 taong gulang pa lamang. Noong taong 1920, nag ambag siya ng tulang Taliba sa. Siya rin ay kinilalang “Hari ng Balagtasan”, matapos manalo laban sa kanyang pangunahing katunggali na si Florentino T. Collantes. Namatay siya noong Mayo 26, 1932 sa edad na 36 dahil sa ulcer. Siya ay inilibing sa ilalim ng puno kagaya ng habilin niya sa tulang “Isang Punongkahoy” na anakasya. B. Teoryang Pampanitikan: Realismo Ang tulang Isang Punong kahoy ay may teoryang realismo dahil ipinakita niya ang mga karanasan at nasaksihan sa kanyang lipunan.ito ay hango sa totoong buhay ngunit hindi tuwirang totoo sapagkat isinaalang-alang niyaang pagka epiktibo ng kanyang sinulat. C. Uri ng Pampanitikan Angtulang ito ay maliwanag na nagdadalamhati ang makata. D. Estruktura (Sukat, Tugma at Ritmo) Ang tulang “Isang Punongkahoy’ ay may sukat na tig labing dalawahin at ang bawat taludtod ay may walong saknong. Ang tugmang mga salita ay napaka sining at naipaparating niyang mabuti ang tula. E. Repleksyon Ang masasabi ko sa pag buo ng isang tula, kinakailangan talaga na may mga kasangkapan tayo. Hindi lamang sa karunungan ito makikita kundi rin sa kasangkapan sa mga karanasan makakalikha tayo ng mga iba’t ibang uri ng damdamin na siyang naghuhudyat sa atin upang maipapalabas natin ito sa masining na pamamaraan. At ang tula, ay pwedeng gawin na inspirasyonnang mambabasa.